Kamień należy do najważniejszych surowców z używanych w pradziejach. Jego istotność w badaniach nad odtworzeniem życia w tej epoce podkreśla fakt, że to właśnie z niego wykonano większość przedmiotów, które archeolodzy odnajdują na stanowiskach z interesującego członków KEAP okresu. Surowce kamienne mają różne właściwości i używane były do różnorakich czynności. Tak więc również doświadczenia z przedmiotami kamiennymi prowadzone przez Koło Eksperymentalnej Archeologii Pradziejowej dotyczą wielu aspektów życia w epoce kamienia. W pierwszej kolejności wymienić tu należy eksperymenty z narzędziami kamiennymi używanymi do obróbki wszystkich dostępnych w pradziejach surowców organicznych i nieorganicznych. W trakcie doświadczeń przy pomocy narzędzi krzemiennych obrabiamy skórę, mięso, drewno, kość i poroże, bursztyn, muszle, miękkie kamienie i ceramikę. Groty krzemienne używane są podczas eksperymentów z bronią miotaną. Z kamienia wykonywane są siekiery używane do rąbania drewna, motyki wykorzystywane do pozyskiwania gliny na naczynia ceramiczne oraz różnego rodzaju gładziki i rozcieracze. Większość z wymienionych doświadczeń podporządkowana jest badaniom traseologicznym.
Członkowie Koła Eksperymentalnej Archeologii Pradziejowej prowadzą również doświadczenia mające na celu odtworzenie metod obróbki kamienia. Prowadzone są więc eksperymenty z łupaniem krzemienia oraz gładzeniem przedmiotów krzemiennych i kamiennych. W trakcie obozu Koła, który odbył się wiosną 2004 roku przeprowadzono pierwsze udane doświadczenia z wierceniem otworów w przedmiotach wykonanych z „twardych” kamieni. Wykorzystano zrekonstruowaną wiertarkę neolityczną oraz wiertła kościane.
